စာက​ေလးငွက္​ ရဲ႕ ဥပမာ

ေဆာင္းရာသီရဲ႕ ညေနခင္းဟာ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ေအးခ်မ္းသာယာေနပါသည္။ ေႏြန႔ဲ မိုးမွာ ေနာက္က်မွ အနားယူရတဲ႔ သူရိန္ေနမင္းျကီးကလည္း ေဟမာန္ေဆာင္းက်မွပဲ ေစာေစာအနားယူရပါေတာ့သည္။ ေဟမာန္ေဆာင္းကေတာ့ သူရိန္ေနမင္းအေပၚ သနားညွာတာစြာ ဂရုဏာ ပိုေနသည့္အလား ထင္ျမင္ရေအာင္ကိုပင္ တခါတေလ ေဆာင္းညေနခင္းေတြဟာ ကုန္လြန္ျမန္လွသည္။

ညေနခင္းကုန္ဆံုးေတာ့မည္ ေမွာင္ရိပ္သန္းလာ ခ်ိန္မွာေတာ့ ဂရုဏာရွင္ေဟမာန္ေဆာင္းကေတာ့ သူ႔အေစအပါးေတြျဖစ္တဲ့ နွင္းစက္ေတြနဲ႔အတူ ကမၻာ ေျမေပၚမွာ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးျကဖို႔ ေကာင္းကင္ေပၚက ဆင္းသတ္လာျကပါျပီ။ ေက်းငွက္ေမာင္နွံေတြက လည္း အိပ္တန္း၀င္ျကဖို႔ ေခါင္မိုးစြန္းေတြေပၚမွာ တက်ိက်ိနဲ႔ တာဆူေနျကပါျပီ။ ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ လယ္ကြင္းျကားထဲ ပ်ံသန္းေဆာ့ကစားလို႔ ေကာင္းေနဆဲ ငွက္ေလးနွစ္ ေကာင္ ကို အမွတ္တမဲ့သတိထားမိပါသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားျကည့္မွစာကေလးငွက္ေတြျဖစ္ျပီး တစ္ေကာင္နွင့္တစ္ေကာင္ သူ႔ထက္ငါ ျပိဳင္ဆိုင္ပ်ံသန္းေနျကသည္ ကိုျမင္ရသည္မွာ စိတ္ျကည္နူးစရာေကာင္း လွပါသည္။ ေဆာင္းညေနခင္းကို သူတို႔ နွဳတ္ဆက္ကာ အိပ္တန္း၀င္ဖို႔ အားယူေနျကျခင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ဒါေပမဲ့ စာကေလး ႏွစ္ေကာင္ကို သတိထားျကည့္မိသည္။ လယ္ကြင္းနွင့္ အိမ္ျကိဳအိမ္ျကားေတြမွာသာ လူးလားပ်ံသန္း ေဆာ့ကစားေန ျကသည္။ ဘာလို႔ ဟိုးအျမင့္ျကီး ေကာင္းကင္ယံထက္ကိုတက္ျပီး ေလဟုန္စီးျပီး မပ်ံသန္းျကတာလဲ၊ တကယ္ဆို သူတို႔မွာ ပ်ံသန္းနိုင္တဲ့ ေတာင္ပံနွစ္ဖက္ပါတာပဲ အဆံုးအစမရွိေကာင္းကင္ျပင္ျကီးထဲ မွာ အျမင့္ဆံုးထိေရာက္ေအာင္ ျပိဳင္ဆိုင္ေဆာ့ကစားျပီး ပ်ံသန္းျကပါလား။ အခုေတာ့ ေျမျပင္နွိမ့္နွိမ့္ေလးမွာပဲ ဘာေျကာင့္ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးေနျကတာလဲ၊ ဘာေျကာင့္လဲ?.....။

ဟိုးအျမင့္ျကီးကို ပ်ံသန္းျကဖို႔ သူတို႔ မေလ့က်င့္ျကဘူးလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အျမင့္ကိုေျကာက္လို႔လား၊ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္ ငါတို႔က စာကေလးမ်ိဳးရိုးျဖစ္လို႔ အျမင့္ကို ပ်ံသန္းစရာလိုဘူးလို႔မ်ား ခံယူထားျကျပီး အျမင့္ကို ပ်ံသန္းဖို႔ မျကိုးစားျကတာလား ထူးေတာ့ထူးဆန္းသည္ ဘယ္စာကေလးငွက္ တစ္ေကာင္တစ္ေလ မွ အျမင့္ကို ျပန္ဖို႔မျကိုးစားခဲ့ဖူးေလာက္ေပ။ စြန္ရဲ၊ သိန္းငွက္၊ လင္းယုန္ ေတြလည္း ငွက္မ်ိဳးေတြပဲမလား သူတို႔က်ဘာလို႔ အျမင့္ျကီးကို ပ်ံသန္းျကတာလဲ စဥ္းစားစရာေပ။ ေအာ္သူတို႔က ေကာင္ျကီးျပီး က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ေတာင္ပန္ေတြ ပါလို႔ ဆိုျပီး စာကေလးငွက္ေတြက မခ်ိတင္ကဲနဲ႔ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးျကပါလိမ့္မည္။ ငါတို႔က ေျမေပ်ာ္ငွက္မ်ိဳးဟု ျကံဖန္ဂုဏ္ယူေနျကခ်င္ေနျကပါလိမ့္မည္။ တကယ္ေတာ့ စာကေလး ေတြဟာ တစ္ျကိမ္တစ္ခါမွ အျမင့္ကိုပ်ံသန္းဖို႔ မျကိုးစားျက၊ မစြန္႔စားျကရဲေပ။ သူတို႔ပ်ံသန္းဖို႔ျကိုးစားမယ္ျကံတိုင္း အျမင့္ကိုေရာက္ရင္ ငါတို႔ဘယ္လိုုျပန္ဆင္းရမလဲ အို……အျမင့္ျကီး ျပဳတ္က်ရင္အသက္နဲ႔ ခႏၶာ အိုးစားကြဲသြားမွာေပါ့ စတဲ့ မေကာင္းျမင္တက္တဲ့ စိတ္ေတြေျကာင့္ စာကေလး ငွက္ေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားကိုးစိတ္ေတြမရွိျကေတာ့ ပဲလူေတြအနီးမွာပဲ လူေတြရဲ႕ စားျကြင္းစားက်န္ေတြကို လုယက္စားေသာက္ေနျကရသည္။

လူ႔စာကေလးေတြဟာလည္းဒီအတိုင္းပဲ သူတို႔ဟာအဆင္ေျပေနတဲ့ အလုပ္မွာပဲ သာယာေနျကတယ္။ သူတို႔ အစြမ္းအစကုိ လည္း ထုတ္မသံုးျကဘူး။ လူ႔စာကေလး အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိျကပါသည္။

၁) ​ေျကာက္တက္တဲ့ လူ႔စာကေလး

၂ ) အပ်င္းျကီးတဲ့ လူ႔စာကေလး

၃ )ရသမွ်နွင့္ ေရာင့္ရဲတက္တဲ့ လူ႔စာကေလး

၁) ​ေျကာက္တက္တဲ့လူ႔စာကေလး

ဒီလူေတြဟာ ဘယ္အရာကိုမဆို မလုပ္ခင္ကတည္းက အရွဴံးေပးထားျကတာပါ။ ျဖစ္ပါ့မလား၊ ဒါကိုလုပ္လိုက္ လို႔မွားသြားမလား။ ငါလုပ္လိုက္မွ တစ္ခုခုမွားသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲဲ?...။ လူတိုင္းဟာ ေမြးကတည္းက တက္လာသည့္ပညာ မရွိပါ။ အမွားဆိုတာ အမွန္ရဲ႕ အစ၊ အမွားကေန အမွန္ကို ရွာေဖြျကရပါမည္။ လူတိုင္း အမွားနဲ႔ မကင္းဘူးဆိုေပမဲ့ အျမဲတမ္းမွားေနရင္လည္း အမွန္ကိုျမင္နိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ တစ္ခါမွား ျပီး ေနာက္တစ္ခါထပ္မွားတဲ့သူဟာ ေပါ့ဆသူ၊ ဘာကိုမွမေလးနက္မထားသူ၊ စဥ္ျခင္တုန္တရား မရွိသူဟုေျပာ လို႔ရပါသည္။ ထို႔ေျကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ေျကာက္တက္ေသာ လူ႔စာကေလး မျဖစ္ေအာင္ျကိုးစား သင့္ပါသည္။

၂ ) အပ်င္းျကီးတဲ့လူ႔စာကေလး

ပ်င္းလ်င္ ဖ်င္း ဆိုတဲ့စကားအတိုင္း ညံ့ဖ်င္းမွဳဆိုတာ အပ်င္းေရာဂါက ဆင္းသက္လာတာပါ။ တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းမွာ သူ႔အရည္ခ်င္းနဲ႔သူရွိျကပါသည္။ ထိုအရည္အခ်င္းမ်ားသည္ ႏြံဆိုေသာ ရြံ႔ဗြတ္မ်ား ဖံုးလႊမ္းေနေသာ ေျကာင့္ အရည္အခ်င္းဆိုေသာ ပတျၱမား ကြယ္ေပ်ာက္ေနရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ဖံုတက္ေနေသာ ေရညိွမ်ားတက္ေနေသာ ေရႊတံုးေရႊခဲမ်ားျဖစ္ျကပါသည္ လံု႔လ ၀ရိယ စိုက္ထုတ္ျပီး ပ်င္းရိျခင္းဆိုေသာ ဖံုမ်ား၊ ေရညိွမ်ားကို တုိက္ခြ်တ္လို္က္လ်င္ ေတာက္ပ ေျပာင္လက္လာျပီး အဖိုးတန္ေသာ ရတနာမ်ား ျဖစ္လာျကပါမည္။

၃ ) ရသမွ်နွင့္ ေရာင္ရဲတက္ေသာ လူ႔စာကေလး

ရသေလာက္နွင့္ ေက်နပ္တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲ တက္ေသာ လူအမ်ားစုသည္ ေနာက္လိုက္ဘ၀နဲ႔ပဲ တစ္သက္လံုး ေကြ်းတာစား ခိုင္းတာလုပ္ ရတဲ့ ခပ္နွိမ့္နွိမ့္ လူစားမိ်ဳးပဲ ျဖစ္ပါမည္။ ထိုသို႔ဆိုရာတြင္ မေတာ္ေလာဘ ထားရမည္လို႔ ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ သမာအာစီ၀ က်က် အစြမ္းကုန္ျကိုးစားျပီး ရရွိလာေသာ အက်ိဳးျမတ္မ်ားကို စိတ္သန္႔သန္႔ျဖင့္ ေက်နပ္တက္ရပါမည္။ ေက်နပ္တာနဲ႔ ေရာင့္ရဲတာမတူပါဘူး။ ေက်နပ္တာက ကိုယ္တိုင္ျကိုးစား အားထုတ္ျပီး ရသင့္ရထိုက္တာကို ရလို႔ ေက်နပ္တာကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေရာင့္ရဲတာကေတာ့ လူပ်င္းစိတ္ပဲျဖစ္ပါသည္ ျဖစ္လာသမွ်အေကာင္းပဲ ဆိုျပီး ဒီတိုင္းျငိမ္ခံေနတာကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေျကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လည္း ရွိတာေလးနဲ႔ မေရာင့္ရဲျကပဲ ေကာင္းဆံုးဆိုေသာ အရာမ်ားကို ရွာေဖြ ျခင္းျဖင့္ ဘ၀ကို အဓိပါယ္ရွိရွိ ျဖတ္သန္းျကသင့္သည္လို႔ တင္ျပရင္း လူ႔စာကေလး သံုးမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ျကိုးစားအားထုတ္ရင္း ၂၀၁၈ ကို ေအာင္ျမင္ေသာ ႏွစ္တစ္နွစ္ အျဖစ္ေျပာင္းလည္းျကပါစို႔လို႔ တုိက္တြန္းနိုးေဆာ္ရင္း စာဖတ္သူမ်ားကို ဦးထိပ္ထားလ်က္……….
မွက္ခ်က္။ ။
ဤကဲ့သို႔ ေတြးေခၚမ်ား ကိုရင့္သန္ေအာင္ ဖန္တီးေရးသားနိုင္ေအာင္လမ္းျပေပးပါေသာ ဆရာတင္လွဳိင္ဦး ( သရက္ ) အားေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေျကာင္း ေဖာ္ျပရင္း ဆရာ့ကို ဦးညြတ္လိုက္ပါသည္။

Photos credit >>Google

ကိုကိုမိုးဟိန္း

သစ္အယ္သီး

Written by @kokomoehein

MSC no. 118